Thursday, November 16, 2006

Nam Myōhō Renge Kyō

"Nam Myōhō Renge Kyō (南無妙法蓮華経, also transliterated Namu Myōhō Renge Kyō) is a mantra that is chanted as the central practice of all forms of Nichiren Buddhism. The mantra is referred to as daimoku (題目, "title") and was first revealed by the Japanese Buddhist teacher Nichiren on the 28th day of the fourth lunar month of 1253 ce at Kiyosumi-dera (also, Seichōji) near Kominato in current-day Chiba, Japan. The practice of chanting the daimoku is called shōdai (唱題).
The phrase is somewhat difficult to render into English because each word or set of words contains a complex set of symbolism and connotation, and without an understanding of the symbology behind the words, the full meaning is lost."


Aldus de inleiding in Wikipedia. Momenteel lees ik het boek "Der Buddha des Alltags" geschreven door Richard Causton. In het kort komt het er op neer dat wij mensen de leerschool van het leven moeten doorlopen en dat het wezenlijke en meest menselijke het lijden is. Uitgangspunt is dat wij het lijden in principe vanuit onze bewuste staat willen vermijden terwijl het een vast onderdeel van ons onderbewustijn is. In principe moeten we leren ons te vereenzelvigen met het lijden, het te accepteren en daarmee los te laten. Ieder probleem op ons levenspad is daarmee een uitdaging en een mogelijkheid tot verandering. Een mooi voorbeeld is dat het woord "crisis" in het chinees uit 2 karakters bestaat, het ene karakter betekent "gevaar"en het tweede karakter betekent "gunstige gelegenheid". Voor ons Westerlingen is het Boeddhisme een religie waarbij wordt gedacht aan het aanbidden van Boeddhabeelden en diepe onbegrijpbare wijsheden. Tevens zijn een aantal richtingen van het Boeddhisme zo abstract en streng dat ze alleen door monniken wordt beleden. Om maar een voorbeeld te noemen er bestaat een stroming in het Boeddhisme waarbij er 250 regels zijn voor ieder staan, liggen, zitten en lopen, daarmee 1000 regels opleggend aan haar volgelingen voor deze 4 handelingen. Nichiren Dashonin begon met het reciteren van "Nam-Myoho-Renge-Kyo" in 1253 na een studie van één van de belangrijkste geschriften van het Boeddhisme. Het idee van hem hierachter was het Boeddhisme voor de gewone mens toegankelijk te maken. Geloof in praktische zin. Waarbij geen God wordt geëerd maar reflectie naar een gebedsrol die staat voor alles wat het universum verbind en alles waar het universum voor staat. Eigenlijk is deze chant een titel van een geschrift de "Lotus Sutra". Het "chanten" kan in principe overal worden gedaan en ook meditatief uitgevoerd worden. Doel ervan is volledige tevredenheid in het hart te brengen en in staat een verandering of transormatie door te maken die er toe moet leiden dat men alle uitdagingen van dit leven het hoofd kan bieden door in dankbaarheid je lot te aanvaarden en met je innerlijke kracht de opgelegde uitdagingen het hoofd te bieden. De kracht die van deze woorden uitgaat zonder dat we ze zelfs begrijpen moet volgens de volgelingen enorm zijn. Normaal gesproken is het de bedoeling de 2 belangrijkste hoofdstukken uit de Lotus Sutra te chanten, en dat af te sluiten door het reciteren van "Nam-Myoho-Renge-Kyo". Alnaar gelang de behoefte kort of lang. Dit chanten of bidden wordt gedaan in aangezicht van de "Gohonzon" een gebedsrol die een weerspiegeling vormt van 10 werelden waarin we ons kunnen begeven met tevens een paar belangrijke elementen uit de "Lotus Sutra" en de fundamenten van "Soka Gakkai". Dit laatste is de organisatie die deze stroming van Boeddhisme wereldwijd verspreid. De peilers van deze organisatie zijn vrede, opleiding en cultuur door persoonlijke verandering en sociale contributie.

Belangrijkste uitgangspunt van deze vorm van Boeddhisme is dat bestrijden van het lijden in de wereld alleen mogelijk is als je begint met verandering in jezelf als onderdeel van het grote geheel. "The butterfly effect".

No comments: