Overgave!

Ik was 14 toen ik een stukje las. Het was een vodje papier met gekopieerde tekst. Ik weet niet meer waar het vandaan kwam en hoe het in mijn bezit was gekomen. Maar ik weet nog hoe ik het rode wangetjes las. Het was een korte beschrijving van het verhaal van O, oftewel Histoire d'O. Het fascineerde mij. Waarom het dat toen deed weet ik niet, maar ik was er nieuwsgierig naar, bijna obsessief. Het verhaal prikkelde mijn diepste fantasiën. Het heeft mij nooit meer losgelaten.

Vandaag, ik was voor zaken in Brussel. Voor de lunch liet ik mijzelf verleiden even een passend koffietentje te vinden. Arcadi op de hoek van de Arenbergstraat en de Koningsgalerij. Une Tarte citron de merengue met een petite espresso. Na de lunch liep ik de Koningsgalerij in. Ik slenterde wat rond en hield op een gegeven moment halt voor een DVD/DC winkel. Wat mij opviel was de hoeveelheid aan Film Noir die de etalage sierden. Als een magneet werd ik naar binnen getrokken. Ik zocht eigenlijk de film Angel-A van Luc Besson die om onduidelijke redenen nooit in België of Nederland in de bioscoop is verschenen. Ik blijf als versteend staan bij een aantal DVD hoezen van Fellini. Daar stond hij dan de lang gezochte en vaak vergeten obsessie. Histoire d'O. Ik pak snel de verpakking en haast me naar de kassa. Ik bedacht me dat ik ook nog die andere film zocht. "Je cherchez un film de Luc Besson, Angel-A" vraag ik aan de verkoper. "Oui, au premier étage". Ik loop naar boven en vind al snel de film. Hij is ook nog afgeprijst wat een geluk.

Thuisgekomen speel ik met de dvd hoes in mijn handen. Zal ik gaan kijken. Zal ik teleurgesteld zijn? Ik besluit om de film op te zetten. Ik gooi alle verwachtingen overboord. Tenslotte is het een film uit 1975. Gekluisterd zit ik aan mijn scherm. Het beeld doet pijn aan mijn ogen van de hoeveelheid softfocus. De muziek is net zo vaag als bij Emanuelle. En de hoeveelheid erotiek verbleekt bij het sexuele geweld van heden ten dage. Eigenlijk is het een slap verhaal, wat alleen in die tijd een schokgolf teweeg bracht. Maar toch.

Het is het onderliggende gevoel wat mij raakt. En ineens besef ik waar het om gaat. Ik heb altijd een buitengewoon grote interesse gehad in het spel van dominantie en onderwerping. Vanuit dezelfde interesse observeerde ik ook BDSM. Het kon mij echter nooit helemaal bekoren. Ik begreep de mensen die het toepassen niet, ik begreep hun motivatie niet. Het bleef altijd bij iets van vernedering, overheersing, onderwerping, iets fysieks iets pijnlijks.

Deze film echter toonde me de ware aard achter al dit al, en ineens besefte ik dat al die mensen die met BDSM bezig zijn de plank volledig misslaan. Het gaat niet om onderwerping het gaat om overgave. De ultieme liefde voelen voor iemand en jezelf daarin volledig overgeven. En dat is meteen waar het in onze maatschappij aan ontbreekt. Overgave! We zitten vol verwachtingen, we hebben onze lijstjes klaar. We hebben zoveel teleurstellingen meegemaakt en stellen onze volgende ex alweer danig op de proef. Zij/hij krijgt te maken met alles wat haar/zijn voorgang(st)er heeft misdaan. We leven met angsten, we laten niet los. We willen vooral niet kwetsbaar zijn. Het internet is daarbij het ultieme middel geworden om al zappend van contact naar contact te springen. 1 verkeerd woord en met een druk op de knop geblokeerd, gewist of genegeerd, net zoals hier op Happy. We consumeren het contact met anderen zoals we mcnuggets consumeren.

Maar wat is nu de wezenlijk essentie van de Liefde? Zelfs de universele liefde? De essentie is de kracht om jezelf eraan over te geven. Je over te geven aan die persoon. Willoos en kwetsbaar, in een staat van je mag doen met me wat je wilt. Ik heb altijd de vrijheid om te gaan. Maar ik ben van jou en zolang ik daar voor kies mag je dat met mij doen. In het geval van "Histoire d'O" is het vooral ook iets fysieks en sexueels, het gaat om de ultieme liefde en daarvoor alles te doorstaan.

Ik geloof dat alleen door deze overgave we onszelf kunnen genezen en de weg naar onszelf hervinden. Ik geloof dat de overgave aan de liefde van iemand we ons ook overgeven aan het leven en het leven weer te voelen zoals het bedoeld is.